Wat is Witte de With? Dit internationaal georiënteerde instituut voor hedendaagse kunst, gevestigd in Rotterdam, heeft diverse gedaanten aangenomen door de jaren heen. Het wordt vaak gezien als een ruimte waarvan de identiteit is bepaald door de persoonlijkheden en passies van haar directeuren – tot nog toe Chris Dercon, Bartomeu Marí, Catherine David, interim directeur Hans Maarten van den Brink en, meest recentelijk, Nicolaus Schafhausen. Met de benoeming van Defne Ayas als nieuwe directeur ontstaan nieuwe ideeën over de mogelijkheden van deze levendige ruimte voor kunst.

20+ JAAR WITTE DE WITH is een rijkelijk geïllustreerde publicatie die een overzicht biedt van het veelzijdige potentieel van een kunsteninstituut. Het boek, dat in het Engels en het Nederlands verschijnt, bevat essays van de Nederlandse journalist Koen Kleijn, de Britse geleerde en curator Andrew Renton en de Canadese kunstenaar Ken Lum. Deze drie spelers in de kunstwereld, die op verschillende niveaus hebben samengewerkt met Witte de With, bieden uitgesproken hypotheses over het verleden, heden en toekomst van het instituut. Deze visies van buitenaf worden gevolgd door een jaar-op-jaar overzicht – in beeld en tekst – van alle tentoonstellingen, publicaties, educatieve projecten en publieke evenementen die Witte de With tot op heden produceerde. Daarnaast is er zowel een uitgebreide lijst van alle staf- en bestuursleden als een index van de meer dan 2000 kunstenaars, curatoren, schrijvers, designers, muzikanten, activisten en vele anderen die de afgelopen jaren hebben bijgedragen aan het programma van het instituut. Deze namen onthullen het brede scala van getalenteerde mensen die vormgaven aan – en op hun beurt gevormd werden door – Witte de With.

In een jaar van uitbundige 20ste jubileumvieringen werd gestart met het werken aan dit boek, dat twee jaar in de maak is geweest. In de tussentijd is de insteek van het project veranderd, nu de huidige Nederlandse regering spreekt over opschorting en radicale bezuinigingen die decennia aan dynamische culturele ontwikkeling ongedaan dreigen te maken. Niettemin kan de “+” in onze titel (toegevoegd om aan te geven dat deze publicatie verder kijkt dan het twintigjarig bestaan dat de aanleiding ertoe vormde) gelezen worden als een signaal van ons vertrouwen in de meerwaarde van kunst en – in het verlengde daarvan – in de toekomst van Witte de With.