Sung Hwan Kim (1975, Seoel) verbleef ruim vier jaar in Nederland, waarvan twee jaar in het kader van een residency aan de Rijksacademie in Amsterdam (2004 – 2005). Momenteel woont en werkt hij in New York. In 2007 won Kim de tweede prijs van de prestigieuze Prix de Rome en de eerste prijs van de Hermes Korea Missulsang.
In Witte de With toont Kim een aantal video’s: Summer Days in Keijo (2007) – een van de hoogtepunten van de 5de Berlijn Biënnale eerder dit jaar – en werken uit de In the Room serie (2006/07), waaronder de video’s Dog Video, From the Commanding Heights… en Drawing Video (scary stories), die opnieuw uitgevoerd zijn als installaties.
Kim integreert in zijn praktijk video- en performancekunst, waarbij hij zowel de rol van regisseur en acteur, als componist, verteller en dichter op zich neemt, maar ook zorg draagt voor de montage. Doordat hij alle productionele taken zelf uitvoert krijgt het werk een sterk subjectief karakter. De droomachtige beelden en vervreemdende overgangen in zijn films en video’s tonen zelden een lineair verhaal. Toch weet Kim een overkoepelende vertelling en formele samenhang te behouden.
De serie In the Room, waarmee hij deelnam aan de Prix de Rome, werd gecreëerd tijdens Kims verblijf bij de Rijksakademie. De titel refereert aan Kims werkmethoden. Kim zoekt geen specifieke rekwisieten of personages voor zijn films, maar werkt met hetgeen ter plekke, ‘in the room’, voor handen. Elke situatie biedt bruikbare materialen, objecten en mensen die hij combineert en verwerkt.
Dog Video (2006) en From the Commanding Heights… (2007) zijn bizarre verhalen. Doordat ze doorspekt zijn met alledaagse elementen en gebeurtenissen, doet de vertelling, hoe onwerkelijk ook toch realistisch aan.
In Witte de With wordt de video From the Commanding Heights … opnieuw uitgevoerd als een installatie, waarin Dog Videofigureert naast een muurtekening met hallucinatoire afbeeldingen, opgeroepen door tekstfragmenten uit de video. Enkele van deze tekeningen zijn afkomstig uit de performance Pushing against the air (2007), die Kim uitvoerde voor de Prix de Rome.
Summer Days in Keijo (2007) is een fictieve documentaire over de modernisatie van Seoul, onder het Japanse koloniale bewind Keijo genaamd. Het uit 1937 stammende logboek In Korean Wilds and Villages geschreven door de Zweedse ontdekkingsreiziger Sten Bergman vormt de leidraad voor de film. Kim reconstrueert Bergmans route, een vrouwelijke hoofdrolspeler volgend door de straten en gebouwen van het Seoul van nu. De protagonist beschrijft een oude ‘moderne’ stad, waar de sporen van weleer zichtbaar zijn, terwijl in de film ook de naoorlogse ontwikkelingen uit de jaren vijftig en zeventig te zien zijn. De film focust op door de tijd heen verplaatste gebouwen, die daardoor op ironische wijze hun status als landmark verliezen. Ook de zogenaamde constanten in een stad zijn aan verandering onderhevig. Voor de film creëerde Kim een gelaagde soundtrack in samenwerking met muzikant David Michael DiGregorio, alias dogr (woont en werk in Amsterdam en New York). De geluidsband creëert een spanning tussen de descriptieve vertelling van de vrouw en de bedachtzame elektronische stem, die haar aannames resoneert en herhaalt.
Publicatie
In maart 2009 verschijnt een publicatie in de reeks Source Books van Sung Hwan Kim. Met essays van Sung Hwan Kim en Luis Cårcamo-Huechanté en een dialoog tussen Sung Hwan Kim en Joan Jonas, aangevuld met notities bij het werk door Eva Huttenlauch. De publicatie bevat ook documentatie door Ann Demeester van Sungs performance “Pushing against the air”, uitgevoerd voor de Prix de Rome 2007.
ISBN 978-90-73362-86-4, prijs 10 Euro.