De tentoonstelling Fifty-one years van David Goldblatt, eerder dit jaar geproduceerd en georganiseerd door het Museu d’Art Contemporani de Barcelona (MACBA), is het eerste retrospectief van het werk van David Goldblatt in Europa. De tentoonstelling bestaat uit meer dan tweehonderd afbeeldingen van de Zuid-Afrikaanse fotograaf.
Het werk dat eenenvijftig jaar persoonlijke en politieke geschiedenis toont, vormt een indrukwekkend ooggetuigenverslag van de spanningen in het stedelijke en landelijke Zuid-Afrika van de tweede helft van de twintigste eeuw. De beelden die Goldblatt ons verschaft, zijn een precieze en gevoelige analyse van de culturele en sociale dynamiek. Een geschiedenis van een leven en een land getekend door de Industriële Revolutie, het daaruit voortgekomen kolonialisme en later de Apartheid. Bijzonder is dat Goldblatt daarbij nooit de realiteit van het dagelijks leven uit het oog verliest.
Freelance-curator Corinne Diserens en artistiek directeur van de elfde Documenta, Okwui Enwezor, tonen met deze presentatie niet alleen een retrospectief van een oeuvre dat loopt van 1948 tot en met 1999, maar leveren tevens een bijdrage en een reactie op bepaalde aspecten van de tentoonstelling blank_Architecture, apartheid and after van Hilton Judin die in 1998 te zien was bij het Nederlands Architectuur Instituut.
Het overzicht van dit oeuvre bevestigt Goldblatts plaats tussen sociaal-geëngageerde fotografen als Walker Evans, van wie al eerder werk te zien was in Witte de With. Het toont een engagement dat door het vastleggen van de vaak sombere levenswereld van zovele Zuid-Afrikanen, de sociale condities aan de kaak stelt en oproept tot sociale hervorming.
Goldblatts werk, dat eveneens te zien is op Documenta 11, levert een kritisch perspectief op de achteruitgang van de stedelijke omgeving en de onvermijdelijke opmars van moderniseringstendensen, maar toont tegelijkertijd de solidariteit binnen een gemeenschap die haar eenheid ondanks vele tegenslagen en jaren van Apartheid nooit heeft verloren.
De tentoonstelling was naast Barcelona ook te zien in de AXA Gallery in New York en isl na Witte de With te zien geweest in Centro Cultural de Belem in Lissabon (oktober 2002 – januari 2003), het Museum of Modern Art in Oxford (lente van 2003), het Museum Africa in Johannesburg (2003) en de South African National Gallery in Kaapstad (2004).