In relatie tot de tentoonstelling Home Screen Home realiseert John Baldessari het project 4 RMS W VU: wallpaper, lamps, and plants. NEW. Dit project bestaat uit een collage van speciaal door Baldessari ontworpen behangpapier waarop zwart-wit fotos van lampen en bloempotten worden aangebracht. De installatie refereert aan de huiselijke omgeving waarin meestal televisie gekeken wordt.
De Amerikaanse kunstenaar John Baldessari (1931) is zich zeer bewust van het effect dat de massamedia op het publiek hebben. In zijn fotowerken becommentarieert hij de beeldtaal van de Hollywood film, de televisie, de reclame en de persfotografie. De montage is daarbij zijn belangrijkste instrument.
In de montage zoals die werd toegepast door de avant-gardisten in de eerste helft van de twintigste eeuw – bijvoorbeeld in de films van Sergey Eisenstein en de fotomontages van John Heartfield – ging het om het samenbrengen van conflicterende beelden. Het natuurlijke effect van doorlopende filmbeelden werd doorbroken door deze te vervangen door een assemblage van beelden die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben.
De massamedia eigende zich deze avant-garde techniek echter al snel toe. Inmiddels is de botsing van beelden een alledaagse ervaring geworden. Zoals de Amerikaanse criticus John Miller schrijft in een artikel over Baldessari: waar de paraplu en de naaimachine ooit per toeval samenkwamen op de snijtafel van de surrealist Lautréamont, zo is een dergelijke ontmoeting in de hedendaagse reclame routine geworden. Media als krant en televisie plaatsen advertenties zij aan zij met natuurrampen en politieke gebeurtenissen. Wedijverend om de aandacht van de lezer of kijker, ogen de ongelijksoortige onderwerpen gelijkwaardig. Dit nivellerend effect van de media is kenmerkend voor de kapitalistische maatschappij.
In een tijd waarin het zien en interpreteren van de beeldenstroom van de televisie zo gewoon is geworden dat het bijna een automatisme wordt, laat Baldessari ons stilstaan bij de werking van het montageprincipe. Daarbij onderwerpt hij de montagetechniek aan een ironische omkering. In plaats van beelden welbewust op grond van hun betekenis te ordenen, beoefent hij een montage zonder betekenis, bijvoorbeeld door met een intervalmeter willekeurige beelden uit televisieseries te fotograferen. Door de camera op deze wijze als een analytisch instrument te gebruiken en de stroom van beelden te stoppen, brengt Baldessari de verborgen, in plaats van de voor de hand liggende, betekenissen van de televisiebeelden aan het licht.
Het project wordt gerealiseerd in samenwerking met het Museum für Gegenwartskunst, Zürich en het Museu d’ Art Contemporani MACB, Barcelona.