John Cage (1912 – 1992, USA) was een Amerikaanse avant-gardistische componist, muziektheoreticus, schrijver en kunstenaar, wiens inventieve composities en onconventionele ideeën een diepgaande invloed op muziek in de 20e eeuw hadden. Nadat hij in zijn jonge jaren tijd doorbracht in Europa, ging Cage eerst terug naar Chicago en daarna naar New York, waar hij zijn experimenten doorzette en de grenzen van muziek bleef verleggen, en zijn carrière begon in wat hij de “exploration of non-intention” noemde. Als pionier van onbestembaarheid in muziek, elektroakoestische muziek, en de afwijkende gebruik van muzikale instrumenten, was John Cage een van de hoofdrolspelers in de naoorlogse avant-garde. Hij was ook instrumentaal in de ontwikkeling van moderne dans.

John Cage is de “componist” van het beroemde pianostuk getiteld 4′ 33″ (1952), dat bestaat uit de pianist(en) aan een piano die precies vier minuten en 33 seconden niet spelen. Dit radicale gebaar zette de traditionele structuur van muziek ondersteboven, verplaatste de aandacht van de speler naar het publiek, en creëerde eindeloze mogelijkheden voor omgevingsgeluiden om de ruimte te vullen. Vandaag wordt 4’33” erkend als een baanbrekend werk die de interesse van Cage in toeval, experimentele muziek en visuele kunst combineert. In discussies over het werk gedurende zijn leven benadrukte Cage dat hij niet simpelweg zijn publiek wilde shockeren, maar hoopte dat hij zijn luisteraars kon afstemmen op stilte als een structuur binnen muzieknotatie.