Dominique Gonzalez-Foerster (1965, Frankrijk) is in haar praktijk onvermoeibaar interdisciplinair, waarbij ze gebruik maakt van film, literatuur, architectuur, filosofie en kritische theorie. Met behulp van meeslepende installaties die film omvatten of doen denken aan filmische stijlmiddelen, zet Gonzalez-Foerster het medium van de ervaring in als manier om het wezen van objecten en de betekenis van context ter discussie te stellen. Gonzalez-Foerster beroept zich vaak op teksten vol weglatingen, waarin fictie, feit en de veelzijdigheid van de herinnering even zwaar wegen. Zo schept ze veelzijdige werelden die gevoed worden door de spanning tussen eindigheid en oneindigheid en tussen het empirische en het dramaturgische.