De huidige genetwerkte samenleving biedt vele wonderlijke mogelijkheden met betrekking tot informatie, communicatie, mobiliteit en flexibiliteit. Dit heeft echter een verborgen neveneffect: het maakt de wereld ‘plat’. Vertrouwde en beproefde hiërarchieën, tradities, elites en canons zijn aan erosie onderhevig. In een dergelijke afgevlakte, ‘horizontale’ wereld hebben kunstinstellingen moeite om het hoofd boven water te houden. Instellingen staan immers in een traditie van ‘verticaliteit’: historische diepgang, tradities, waarden, waardigheid en zekerheid.
De democratisering van kunst suggereert dat een ieder zijn of haar mening kan geven over de waarde en kwaliteit van kunst; de popularisering van de democratie garandeert een zelfde relativiteit ten aanzien van uitspraken over de maatschappij. Het neoliberalisme beweegt zich vrijelijk door kanalen de van het mondiale netwerk en laat zich blindelings leiden in haar besluitvorming door bewijzen, modulaties, permutaties, en neo-management, om zo de dominantie van cijfers en kapitaal te laten gelden. Een hiërarchische structuur, die onvermijdelijk zal leiden tot absolute relativiteit.
In Institutional Attitudes onderzoeken verschillende auteurs de identiteit van instellingen, en van kunstinstellingen in het bijzonder. Zullen zij in staat zijn om weer diepgang en hoogte te bewerkstelligen? En zo ja, hoe gaat die nieuwe verticaliteit er dan uitzien? Of kunnen ze beter horizontale, verdiepende strategieën ontwikkelen om beter te kunnen reageren op de ‘platte’ wereld? Deze vraagstukken worden onderzocht door te kijken naar kernwaarden van kunstinstellingen als oordelingsvermogen, participatie, verantwoordelijkheid en historisch bewustzijn, die dreigen verloren te gaan in de huidige context.
‘When flatness rules, we all feel the need to stand up to get some air. It is exactly this breathing space that Institutional Attitudes hopes to create.’
Institutional Attitudes is verkrijgbaar bij Witte de With (en in onze nieuwe webshop), en via de hieronder genoemde distributeurs.